Obieg pracy silnika dwusuwowego Suw sprężania ? w pierwszej fazie suwu sprężania następuje płukanie przestrzeni roboczej silnika.Wtedy to spaliny powstałe w poprzednim cyklu pracy są wytłaczane przez kanał wydechowy napływającym świeżym ładunkiem. Suw pracy ? Przed dojściem do górnego martwego położenia tłoka następuje zapłon paliwa, które gwałtownie rozprężając się powoduje ruch tłoka w dół do dolnego skrajnego położenia.
W końcowej fazie tego suwu może mieć miejsce początek cyklu płukania. Jako pompa ładująca w najprostszych silnikach benzynowych wykorzystywana jest skrzynia korbowa.
Rozrząd w takich silnikach najczęściej jest przeprowadzany poprzez odsłanianie i zasłanianie przez tłok odpowiednich kanałów w cylindrze, co upraszcza konstrukcję (brak oddzielnego układu rozrządu).
Stosowano je głównie tam, gdzie ważne było, aby silnik był jak najmniejszy i najprostszy.
Z początku m.in.do napędu lekkich motocykli i motorowerów, później także np.
kosiarek do trawy.
W ostatnich czasach w krajach wysoko rozwiniętych nawet w tych zastosowaniach wypierają je silniki czterosuwowe.
Pierwsze samochody Saaba wyposażone były w silniki dwusuwowe, w latach 70.
XX w.używała ich do napędu małych samochodów firma Suzuki, jednak najczęściej i najdłużej, bo aż do lat 80.
XX w.Były stosowane jako silniki stacjonarne i w ciągnikach rolniczych z których najbardziej znany jest Lanz Bulldog, a w Polsce Ursus C-45. Wysokoprężne silniki dwusuwowe, zasilane olejem napędowym, stosowano natomiast do napędzania bardzo dużych pojazdów, takich jak statki, lokomotywy (np.
ST44, Class 66), czy bardzo duże samochody techniczne, np.straży pożarnej.
Obecnie w krajach wysoko rozwiniętych także tu wypierane są one przez czterosuwowe silniki wysokoprężne, nadal są jednak często stosowane jako nowoczesne silniki okrętowe i stacjonarne. Największy obecnie oferowany spalinowy silnik tłokowy ? Wartsila-Sulzer RTA96-C ? jest dwusuwowym silnikiem wodzikowym z zapłonem samoczynnym.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_dwusuwowySilnik iskrowy może być zbudowany w układzie silnika dwusuwowego, jak i w układzie czterosuwowym, istnieje jeszcze tzw.
Odmiana czterosuwowa w wielu krajach nazywana jest silnikiem Otto. Zaletami silnika iskrowego są: łatwy rozruch niezależnie od temperatury zewnętrznej silnika, dobra szybkobieżność (szybka reakcja na "dodanie gazu"), łatwość uzyskiwania wysokich obrotów pracy, stosunkowo wysoka uzyskiwana moc, dość lekka konstrukcja, niezbyt skomplikowana konstrukcja układu zasilania. Te zalety są jednak okupione wadami, takimi jak: mniejsza sprawność energetyczna (większe jednostkowe zużycie paliwa), mniejsza trwałość w stosunku do silnika wysokoprężnego, ze względu na właściwości palne benzyny większe niebezpieczeństwo niekontrolowanego samozapłonu paliwa (w tym eksplozywnego) przy składowaniu i dostarczaniu go do silnika, niższy moment obrotowy w stosunku do silnika o podobnych parametrach z zapłonem samoczynnym, rozłożenie maksymalnych wartości momentu obrotowego w wyższym zakresie obrotów w stosunku do silnika o zapłonie samoczynnym, przez co, np.
przy ruszaniu pojazdu, następuje konieczność "wkręcania" silnika na wyższe obroty, a to skutkuje zwiększeniem zużycia paliwa i zmniejszeniem "użytecznego" zakresu obrotów silnika. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_o_zap%C5%82onie_iskrowym.