Obsługa badań endoskopowych

videoendoskopy medyczne Przeprowadzanie badań endoskopowych wydaje się być bardzo proste, jednak nie można zapominać o tym, że ich nieprawidłowe wykonanie może być bardzo szkodliwe dla pacjenta.

Wobec tego należy stale kontrolować proces wykonywania badania endoskopowe.

Obsługą badań endoskopowych zajmują się więc najwyższej klasy specjaliści, którzy dobrze znają się nie tylko na samym przeprowadzaniu tego rodzaju badań, ale również na objawach tych chorób, które mogą być powiązane z nieprawidłowym funkcjonowaniem różnych narządów wewnętrznych.

Filip Bozzini (1773-1809) we Frankfurcie wykorzystał

Pierwsze urządzenia celowo wykonane w celu endoskopii powstały w początkach XIX w. Filip Bozzini (1773-1809) we Frankfurcie wykorzystał światło lampy gazowej w celu oświetlenia badanych endoskopem narządów.

Badano najczęściej pochwę, odbytnicę i dolną część gardła.

Jako ciekawostkę można podać, że Bozzini został ukarany przez władze swojego uniwersytetu ?za niezdrową ciekawość?.

Rozwój optyki i mechaniki precyzyjnej pozwolił na konstruowanie coraz lepszych endoskopów.

Pozwoliło to Adolfowi Kussmaulowi (1822-1902) z Fryburga w Niemczech na wykonanie w roku 1886 pierwszej gastroskopii.

Pacjentem był zawodowy połykacz noży z cyrku.

Wielkie zasługi dla rozwoju gastroskopii położył Jan Mikulicz-Radecki (1850-1905), który pracując wówczas w Wiedniu, konstruował wraz z inżynierami nowe typy endoskopów wykonując liczne badania górnego odcinka przewodu pokarmowego.

W roku 1881 opisał on gastroskopię, w czasie której rozpoznał raka żołądka.

W konkluzji artykułu stwierdził, iż spodziewa się że dzięki gastroskopii będzie można tę chorobę rozpoznawać w mniej zaawansowanych stadiach.

Istotnie w latach 60.

XX wieku w Japonii powstało pojęcie ?raka wczesnego? możliwego w praktyce do rozpoznania tylko endoskopowo.

Urządzenie Mikulicza posiadało na końcu żarówkę elektryczną.

Pod koniec XIX wieku rozwój endoskopii został nieco wstrzymany przez wprowadzenie do medycyny odkrytych w 1895 przez Wilhelma Roentgena promieni X.

Endoskopia powodowała wiele jatrogennych uszkodzeń przełyku i gardła, gdyż nie całe badanie (głównie wprowadzanie aparatu) odbywało się pod kontrolą wzroku badającego.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Endoskopia

videoendoskopów gdzie rezygnuje się ze światłowodów

Mimo tego endoskopia rozwijała się i zaczęto wprowadzać nie będące już sztywnymi rurami, a posiadające pewną giętkość (dzięki przegubom).

Pierwszy prawdziwie giętki endoskop wprowadzili w roku 1932 Rudolf Schindler (1888-1968) i Georg Wolf (1873-1938).

W roku 1940 Bruce Kenamore wyprodukował endoskopowe kleszcze biopsyjne do pobierania materiału do badań histopatologicznych.

Opisane endoskopy opierały się na systemie soczewek i źródle światła w końcówce aparatu.

Ograniczało to w znacznym stopniu giętkość aparatu i zakres możliwych badań.

W maju 1957 Basil Hirschowitz na spotkaniu Amerykańskiego Towarzystwa Gastroskopowego w Colorado Springs przedstawił endoskop zbudowany z włókien światłowodowych z tzw.

zimnym źródłem światła czyli silną żarówką położoną poza aparatem, której światło przewodzone było do obiektu badanego także poprzez światłowody.

Otworzyła się nowa era endoskopii.

Następnym krokiem było wprowadzenie w latach 90.

XX w.

videoendoskopów, gdzie rezygnuje się ze światłowodów na rzecz miniaturowej kamery CCD, umieszczanej na wprowadzanym do pacjenta końcu endoskopu.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Endoskopia.